Mum

Bayan O'Dunigan, Dublin'de O'Connel Caddesi'nde yürüyordu. Karşıdan'da rahip O'Rafferty geliyordu. - ''Merhaba'' dedi, rahip.. ''Nasılsınız?.. Bay Dunigan nasıl?.. Sizi iki yıl önce ben evlendirmemiş miydim?''. - ''Evet'' dedi, Bayan O'Dunigan. - ''Bebek'' dedi, rahip. ''Bebeğiniz oldu'mu, küçük O'Duniganlar?''. - ''Maalesef'' dedi, Bayan O'Dunigan.. ''Henüz bebeğimiz yok.. Oysa öyle istiyoruz'ki?''. - ''Gelecek hafta Roma'ya gidiyorum'' dedi, rahip.. ''Vatikan'daki büyük kiliseye sizin için bir mum dikeceğim''. - ''Teşekkürler sevgili rahip'' diye adamın ellerini öptü kadın. - ''Size minnettar olacağız''. Birkaç yıl geçti aradan.. Kadınla rahip bir daha karşılaştılar.. Rahip merakla sordu; - ''Bebeğiniz oldu'mu peki?''. - ''Oldu'' dedi, kadın.. ''Sekiz yılda üç ikiz, dört'de tek doğurdum. 10 çocuğumuz var''. - ''Harika'' dedi Rahip.. ''Harika.. Mucize işte bu.. Peki, o şirin kocanız ne yapıyor?''. - ''Roma'ya gitti, dedi kadın.. ''Sizin o Allah'ın belası mumunuzu üflemeye''...