Idris’le Dursun, kahvede ayri masalarda hafif sıkkın oturuyorlar. Idris sesleniyor: - Bana “ayran” desene. - Ayran! - Uyy, ben da senun karuna hayran! Fena halde bozulan Dursun, biraz sonra Idris’e sesleniyor: - Bana “gazoz” desena. - Gazoz. - Uyy, ben da senun karini öptum. Idris, dudak büküyor: - Bu söylediğunun kafiyesi yoktur. Dursun sözü bagliyor: - Kafiyesi yoktur ama asli vardur!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder