Eskiden takvim, bugünkü kadar yaygın değildi. Hele köylerde, ancak önemli bazı olaylara göre zaman belirlenirdi. O yüzden, özellikle Ramazan'da, günleri şaşırmamak için bazı usuller uygulanırdı.
Yine On bir ayın sultanı Ramazan ayı gelir. Nasrettin Hoca zamanı belirlemek için, bir çömlek alır, bir yığın ufak taş toplar. Akşam olduğu zaman bu taşlardan bir tanesini çömleğe atardı. Ramazanın kaçı olduğunu öğrenmek isteyince, çömlekteki taşları sayardı. Hocanın bu usulünü bilen bir arkadaşı Hoca'ya küçük bir şaka yapmak ister. Bir gün gizlice, Hocanın taşları büyüklüğünde bir kucak taşı çömleğe boşaltır. Sonra da doğruca Hocanın yanına gider ve sorar:
- "Hocam, bugün Ramazanın yirmi dördü mü, yirmi beşi mi? Arkadaşlarla bir karara varamadık. Bana Hocaya git danış. O bilir dediler."
Hoca:
- "Olur, şu bizim çömleğe bir bakalım" der.
Hoca çömleğin yanına gider. İçindeki taşları saymak için boşaltır. Hayretler içinde kalır. Taşları sayar, tam 124 tane taş vardır.
Kendi kendine:
- "Allah Allah! Böyle bir şey olamaz!" diye söylenir. Soru soran adamın yanına geri gelir:
- "Bugün Ramazanın altmış ikisi" der.
Adam:
- "Aman Hocam! Hiç böyle şey olur mu? Hiç ay altmış iki çeker mi?"
Hoca:
- "Sen gene şükret, ben insaflı davrandım da yarısını söyledim. Benim çömleğin hesabına kalsaydı, bugün Ramazanın yüz yirmi dördü idi." der.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder